Blogs

Vervangende toestemming verhuizing - Heen & weer, en weer terug?

Bij ouders die gezamenlijk het gezag uitoefenen over een minderjarige, komt het ook voor dat discussie ontstaat over de uitoefening van dit gezag. Zo is het nodig, dat beide ouders instemmen met wijzigingen die gevolgen voor de minderjarige kunnen hebben, zoals een verhuizing.

Er kunnen meerdere redenen zijn waarom iemand geen toestemming voor een verhuizing met de minderjarige geeft. Het kan bijvoorbeeld zijn, omdat de omgangsregeling dan wijzigt naar minder of soms helemaal niet. Het kan ook zijn dat de minderjarige aangeeft niet te willen verhuizen. Wat zijn dan de mogelijkheden voor de niet-verzorgende ouder? Het weigeren van toestemming brengt vaak een procedure met zich mee in het kader van een geschil in de uitoefening van het gezag. De ouder die wenst te verhuizen, legt het geschil dan voor de rechtbank neer. De rechtbank hoort beide ouders en de minderjarige als dat mogelijk is. Het komt vaak neer op een afweging van de belangen.

In het zogeheten zaak over de Zwitserse Verhuizing (zie de conclusie van van de P-G hier), zijn een aantal handvatten neergelegd waar rekening mee gehouden kan worden als het gaat om het vragen van toestemming om te verhuizen. Een belangrijk criterium gaat over de mate waarin de omgang met de niet-verzorgende ouder wijzigt na de verhuizing en hoe dit opgevangen kan worden. Het is namelijk belangrijk dat de omgang wel door kan gaan, ook al is misschien de afstand anders. Een ander criterium is de mate waarin ouders communiceren; ook dit is belangrijk. Het is wel voor te stellen, dat de communicatie niet erg goed is als bij de rechtbank om toestemming gevraagd moet worden.

Is het dan eigenlijk wel aan te raden om een procedure te starten als de andere ouder toestemming weigert te geven? Het is in bijna alle gevallen slecht voor de relatie met de ouder die graag wil verhuizen, en daardoor indirect ook slecht voor de minderjarige. De minderjarige komt, naar alle waarschijnlijkheid, (weer) tussen twee vuren te zitten als de ouders het onderling niet eens zijn. Maar het kan ook zo zijn, dat juist de minderjarige absoluut niet wil verhuizen. Dán kan het juist heel versterkend werken, als de niet-verzorgende ouder opkomt voor de belangen van de minderjarige en geen toestemming geeft.

Het onderwerp vervangende toestemming: geven of weigeren? is dan ook sterk afhankelijk van het karakter van de zaak. Veel beter is het om in onderling overleg te proberen tot een oplossing te komen, maar dit zal niet altijd mogelijk zijn. Een paar overwegingen van mijn kant af.

Toestemming weigeren kan zinvol zijn als:

de niet-verzorgende ouder veel minder (tot geen) omgang kan hebben met de minderjarige;
de minderjarige zich hevig verzet tegen de verhuizing, en een andere oplossing wellicht mogelijk is;
er zwaarwegende redenen zijn om de toestemming te weigeren.
De toestemming niet verlenen om de andere ouder dwars te zitten, zal door de rechtbank niet gewaardeerd worden - en terecht! Ook als het aankomt op vervangende toestemming voor verhuizing, is het belang van het kind nog altijd leidend. Twijfelt u of u toestemming zou moeten weigeren? Houdt u dan voor ogen welk doel u probeert te bereiken. Soms kan een gesprek met de andere ouder verhelderend werken, en kan een procedure voorkomen worden.

Het kan dus ook nog voorkomen, dat de verzorgende ouder al (soms zelfs tijdens de procedure) verhuist, terwijl nog geen toestemming is verleend. Dan kan de rechtbank bepalen dat de verhuizing ongedaan gemaakt moet worden. De toestemming van de rechtbank niet afwachten, kan dus ook een risico met zich meebrengen voor de verhuizende ouder. De kosten van deze verhuizing kunnen -heel bijzondere uitzonderingen daargelaten- niet worden verhaald op de weigerende ouder.

Zit u in een dergelijke situatie, en twijfelt u wat te doen? U kunt mij uw probleem kosteloos voorleggen, dan zal ik u een kort advies sturen.